- Pharisaeus
- Pharisaeus, i, m., Pharisee.
English-Latin new dictionary. 2014.
English-Latin new dictionary. 2014.
PHARISAEUS Sichemita — Septem Pharisaeorum genera diversa, ex Talmud, tract. Suta. c. 3. qui lucri causâ se secrae huic addixit: quemadmodum Sichemitae non aliô fine circumcisionem admisêre. II. Pharisaeus truncatus, qui sic dictus est, quod meditabundus incedens vix… … Hofmann J. Lexicon universale
pharisien — pharisien, ienne [ farizjɛ̃, jɛn ] n. • phariseu 1190; lat. ecclés. pharisæus, gr. pharisaios, de l hébr. perûshîm « les séparés, ceux qui sont à part » 1 ♦ Antiq. Les pharisiens : juifs qui vivaient dans la stricte observance de la Loi écrite… … Encyclopédie Universelle
Pharisäer — selbstgerechter Mensch; Heuchler * * * Pha|ri|sä|er 〈m. 3〉 1. Angehöriger der führenden altjüdischen religiös politischen Partei seit dem 2. Jh. v. Chr., die sich sehr streng an das mosaische Gesetz hielt, Gegner der Sadduzäer 2. 〈fig.〉 2.1… … Universal-Lexikon
Fariseo — ► sustantivo masculino 1 HISTORIA Miembro de la principal secta político religiosa judía del tiempo de Jesucristo. 2 Persona hipócrita. 3 coloquial Persona sospechosa o de mala catadura. * * * fariseo, a (del lat. «pharisaeus», del gr.… … Enciclopedia Universal
pharisaïque — [ farizaik ] adj. • 1541; lat. ecclés. pharisaicus ♦ Hist. relig. Qui appartient aux mœurs, au caractère des pharisiens tels que les Évangiles les dépeignent. Orgueil, affectation pharisaïque. ♢ Fig. et littér. ⇒ hypocrite. ● pharisaïque adjectif … Encyclopédie Universelle
pharisienne — ● pharisien, pharisienne nom (latin ecclésiastique pharisaeus, du grec pharisaios) Membre d une secte juive apparue au IIe s. avant J. C. et qui constitua un important mouvement politique et religieux au début de notre ère. Littéraire. Personne… … Encyclopédie Universelle
PHARISAEI — secta quaedam apud Iudaeos, orta temporibus belli Punici tertii, cuius sectae homines, non modo victu vitaeque institutô a reliquo vulgo secreti erant, sed etiam veste et corporis cultu, quapropter Pharisaei vocantur, quae dictio idem Hebraeis… … Hofmann J. Lexicon universale
Pharisean — Phar i*se an, a. [L. Pharisaeus, Gr. Farisai^os.] Following the practice of Pharisees; Pharisaic. [Obs.] Pharisean disciples. Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Pharisee — Phar i*see (f[a^]r [i^]*s[=e]), n. [L. Pharisaeus, Gr. Farisai^os, from Heb. p[=a]rash to separate.] One of a sect or party among the Jews, noted for a strict and formal observance of rites and ceremonies and of the traditions of the elders, and… … The Collaborative International Dictionary of English
pharisee — noun Etymology: Middle English pharise, from Old English farise, from Late Latin pharisaeus, from Greek pharisaios, from Aramaic pĕrīshayyā, plural of pĕrīshā, literally, separated Date: before 12th century 1. capitalized a member of a Jewish… … New Collegiate Dictionary
Pharisee — /far euh see /, n. 1. a member of a Jewish sect that flourished during the 1st century B.C. and 1st century A.D. and that differed from the Sadducees chiefly in its strict observance of religious ceremonies and practices, adherence to oral laws… … Universalium